De heimwee van Slauerhoff
Afgelopen vrijdag 5-10-2018, was er een voorstelling onder de titel “De heimwee van Slauerhoff” in de openbare bibliotheek van Hilversum. Nu ben ik een groot fan van gedichten (mijn vader was ook altijd al lyrisch over Jan Slauerhoff) en als ze dan gezongen worden door Marlous Lazal, die mij altijd diep weet te raken met haar Spaanse en Nederlandse Tango’s, dan ben ik verkocht. Marlous organiseerde dit met haar Mannen van de Tango en had Jeroen Zijlstra gevraagd als trompettist en onnavolgbare stem van Slauerhoff mee te doen. Het was een diep roerende avond waarin het bijzondere en korte leven van Jan Slauerhoff via zijn gedichten en in zang tot leven kwam. De stadsdichter van Hilversum, Mieke van Zonneveld, had voor deze gelegenheid een gedicht gemaakt op Jan Slauerhoff, dat hem heel goed en gevoelig neerzette. Ik zal haar gedicht aan het eind van deze blog geven. Het was een bijzonder publiek van veel mensen die ik ken van het spirituele pad in de wereld. Marlous schitterde als een jonge vrouw dat eindeloos mag dartelen. Ik werd daar heel vrolijk van. Jeroen bleek de ultieme stem te hebben om de gedichten voor te dragen en begeleidde de mannen heel gevoelig met zijn trompet.
Ik was al enige dagen mijn telefoon kwijt en moest dus zonder steun laveren door Hilversum om de bibliotheek te vinden. Het deed mij denken aan meer dan 10 jaar geleden dat ik moest vragen om de weg aan mensen. De meesten wisten niet waar de bibliotheek was, maar sommigen konden mij gelukkig in de juiste richting zetten. Tegenwoordig een bijzondere ervaring dat ik mensen aanspreek in plaats van in mijn telefoon houvast te zoeken. Zoals te verwachten vond ik de bibliotheek en was ook nog duidelijk op tijd. Wat mij weer de mogelijkheid gaf een aantal oude bekenden te ontmoeten en in alle rust met elkaar uit te wisselen. Ik hoop dat dit niet bij deze ene voorstelling mag blijven.
Aan het eind kreeg ik van Marlous de nieuwe verzamelde gedichten van J.J. Slauerhoff. Een prachtige uitgave van ruim 1000 pagina’s. Toen begreep ik pas echt wat een gedreven mens hij geweest moet zijn dat hij in zijn korte leven zo een geweldig oeuvre heeft opgebouwd. Altijd weer in de vooronder van het schip in zijn eentje schrijvend, smachtend en verlangend ergens anders te zijn. Dank je wel Marlous.
J.J. Slauerhoff
Je was een vreemde slak, je sloopte zelf je dak er af
en stapte naakt nomadisch in je ark.
Je stevende af op een slanke Ararat die zongebruind
en toverachtig danste.
——
In Nederland werd niet gedanst en op gezette tijden
sloot een kuise meisjeshand de bruidswitte gordijnen.
Aan de kille ketting van het burgerlijk fatsoen
leerde men het blaffen af en temde men het bloed.
——
En alles wat men leek was ten alle tijden braaf
en voor jou part een tweede zondvloed waard.
Dus ging je. En in je kajuit was het donker
genoeg om dingen scherp te zien.
——
Je dichtte: nergens vind ik vree
op aarde niet en niet op zee.
—
maar je metselde dromen van inkt
en woonde daarin.
Mieke van Zonneveld 2018