Innerlijk evenwicht

Om dit evenwicht te vinden, moeten we op een nieuwe manier kunnen luisteren. Dit is de plaats waar we de diepe innerlijke stilte kunnen ervaren. Deze stilte is niet alleen maar een stille geest, waarin de geest rust en jij geen emoties of gevoelens ervaart, of waar jij geen connectie hebt met de uiterlijke wereld. Het is meer een ruimte van binnen waar alle ervaringen zich op een natuurlijke wijze zich ontplooien. Dit is een geheel andere stilte (Toen men aan Moeder Theresa vroeg wat zij deed als zij bad. Antwoordde zij: “Ik luister”. Op de vraag waarnaar zij luisterde zei ze: “God”. De journaliste vroeg toen: “Wat zegt God?”. Waarop Moeder Theresa antwoordde: “Ik denk dat Hij ook luistert”). Als we over stilte horen denken we meestal aan een stille geest, een geest die alleen maar goede gedachten of liefst helemaal geen gedachten heeft. Maar dat is een relatieve stilte en alle vormen van relatieve stilte zijn vluchtig. Jouw geest kan een korte tijd stil zijn, maar dan gaat hij weer bewegen. Jouw emoties kunnen zeer uitgebalanceerd en stevig aanvoelen, maar na een korte tijd veranderen ze weer.

Iedere ervaring – of het nu om een innerlijke of een uiterlijke ervaring gaat – verandert. De aard van alle ervaring is verandering en beweging, en dat is de oorzaak waarom wij zo vaak in meerdere of mindere mate uit ons evenwicht worden gestoten en ons gevoel van gelijkmoedigheid verliezen. Het lijkt alsof alles gaat schuiven en het gebeurt ook nog heel, heel erg snel. Dus als we die relatieve stilte willen bereiken, als we al deze veranderingen en bewegingen willen stoppen, zullen we altijd gefrustreerd raken, want deze stilte is vluchtig, heel moeilijk vast te houden, en het kan ons op ieder moment ontglippen.

In plaats van onze geest of de omgeving te proberen te beheersen door het bewustzijn te vernauwen of in onze geest onder te duiken om deze innerlijke stilte te bereiken, moeten we onze zintuigen wijd open gooien – luisteren, voelen, zien – om heel weids en groots te worden. We worden al onze ervaringen, zowel aan de binnen- als aan de buitenkant. Als je alle ervaringen in je waarnemingsveld toelaat, ontstaat er een ander type stilte op een organische wijze. Ik wijs naar een stilte die direct in verband staat met deze eigenschap om je open te stellen voor alle ervaringen, niet alleen die ervaringen die aangenaam en comfortabel zijn. Zelfs als je een hele drukke geest hebt, als je loslaat dat je geest niet druk zou moeten zijn, zou je zelfs midden in die drukte deze stilte kunnen ervaren. Op dezelfde manier als je jouw oordeel, over de situatie buiten jou – jouw wereld – dat hij druk en chaotisch is, los laat, zelfs al is het maar even, dan is de ware stilte daar. Als we bij deze innerlijke stilte en dit innerlijke evenwicht uitkomen, opent zich onze emotionele identiteit. Alleen dan beginnen we te realiseren dat een groot deel van onze onevenwichtigheid veroorzaakt wordt door onze voortdurende strijd met wat er nu echt gebeurd.