Qigong en wat het kan betekenen

Afgelopen weekend heb ik met 23 andere mensen een Qigong seminar gevolgd in Kenkon onder de bezielende leiding van Sydney Lijenhorst. We waren allemaal erg enthousiast, want Sydney heeft dit een aantal jaren niet kunnen doen van wegen versleten heup gewrichten. Na de afgelopen twee heup operaties is hij gelukkig weer zo ver dat hij het weekend deze les kon geven. Wat gebeurt er als je een weekend lang je bezig houdt met het energiewerk van zachte witte kraanvogel qigong? Langzame bewegingen die je kunt voorstellen als vlieg bewegingen, hoewel er ook een zwemmende beer langs kwam. Sydney weet de oefeningen zo in te leiden dat je makkelijk mee gaat met de bijbehorende visualisatie en al gauw voel je de energie stromen. Na een aantal oefeningen gingen mijn benen heftig trillen. Het advies van Sydney is om intiem te worden met het trillen en er volledig in te gaan met je geest. Dat lukte aardig en na een tijdje werd het trillen veel minder. Het lukte me om volledig in de bewegingen op te gaan en geen oordelen in mijn geest op te laten komen, tenminste zo voelt het. Maar in werkelijkheid komen er gewoon geen oordelen op en dat is niet iets dat IK doe.

De eerste dag ging over het aanleren van de geleide oefeningen en te oordelen hoe mijn medecursisten hiermee bezig waren lukte dat vrij goed. Dat zorgde ervoor dat we de tweede dag over konden gaan naar de spontane beweging, een onderdeel van bepaalde stromingen van qigong. Het trillen begon weer en nam mijn lichaam over. Ik kon me daar geheel in laten gaan en ik weet zeker dat het er niet erg mooi en vloeiend uitzag, maar spontaan was het zeker. Het hielp mij om mijn lichaam als minder een ding van MIJ te ervaren. Het lichaam kan net zoals de geest spontaan bewegen als wij de controle los willen laten. Iets waar ik in mijn meditatie meer dan 30 jaar over gedaan heb. ’s middags ontdekte ik een branderig gevoel dat vanuit mijn buik tegen mijn middenrif aan drukte. Ik herkende dat meteen van de vorige seminar zo’n 4 jaar geleden. Door hele specifieke oefeningen te doen kon deze brandende energie eerst door kruipen naar mijn strottenhoofd. Toen we er beelden bij konden toelaten zag ik een grijs kind dat zich omhoog drukte in mijn lichaam en keihard gilde om hulp. Nadat ik dit gedeeld had met de groep konden we in de laatste oefeningen nog een keer door de hele serie heen gaan en daarbij steeg het gevoel door naar mijn kruin en bevrijdde zichzelf. Het voelde als een lang vergeten trauma zich via mijn lichaamsgeheugen zichzelf kon bevrijden. Zeer wonderbaarlijk. Ik ben Sydney heel dankbaar dat hij dit zo belichaamd met ons heeft gedeeld.

Op 25 en 26 november zullen we een workshop geven in Kenkon waar we dit lichaamswerk willen combineren met meditatie en contemplatieve systemische groepsoefeningen. We hopen dan de Boeddhistische visie op “body, speech and mind” belichaamd in balans te kunnen brengen.