Advaita en Zen gaan goed samen bij Adyashanti.

Afgelopen week heb ik een geweldige retraite met Adyashanti mee gemaakt. Samen met zo’n 250 mensen was het hele Woudschoten conferentie centrum in Zeist afgehuurd. Annick en ik hadden afgesproken dat we, hoewel dezelfde kamer delend, toch de stilte ook ten opzichte van elkaar zouden respecteren. Er werd vooraf gevraagd om de stilte strict in acht te nemen en ook geen telefoon, boek of reader te gebruiken gedurende de gehele retraite. Ik noem het een retraite, want hoewel Adya uit de zen lijn van Maezumi Roshi voortkomt, hij een soort mengsel van zen met advaita geeft waardoor je het geen sesshin kunt noemen. Toch hielden al die mensen bij elkaar de stilte dieper in stand dan ik op menig sesshin ervaren heb. Het dagpatroon was als volgt: 7:30 stilte meditatie gevolgd door het 8x reciteren van de mantra “gate, gate, paragate, parasamgate, bodhi svaha!” 8:10 ontbijt en wandeling door het bos. 10:00 Voordracht van Adya 11:30 geleide meditatie 12:10 lunch + wandeling door het bos. Tot 17:30 3x 40 minuten meditatie met pauzes. 19:00 satsang (vragen die door Adya beantwoordt worden) 20:30 stille medidatie 21:30 lichten uit.

Hij begon met een introductie van wat meditatie nu echt is en kwam uit op een paradox. Aan de ene kant helemaal niets doen en aan de andere kant zeker niet niets doen. Kortom “Ik doe (n)iets => (n)iets,.. doe,.. ik,.. [  ] De stap terug nemen noemt hij dat en demonstreert het ter plekke, voor iedereen om direct waar te nemen. Hij heeft een luchtige manier van spreken en komt met vertrouwen vanuit de non-duale positie zonder het relatieve te negeren. Hij is een geweldige spreker en zeer inspirerend. Maar zijn grootste kracht ligt in het directe een-op-een gesprek met de mensen tijdens satsang. Iedere keer als iemand met een vraag kwam nam hij dat heel seriues en begripsvol op. Maar hij had ook een zekere losheid voortkomend uit het non-duale perspectief. Ook een mooi ontwikkeld gevoel voor humor compenseerde de soms zware dramatische verhalen van enkele deelnemers. Het bleef ten alle tijden respectvol, maar ook stevig. Bovendien heeft hij ook veel ervaring met psycholgische kwesties waardoor hij goed het spirituele van het psychologische kon scheiden zonder dat iemeand zich op welke manier dan ook in een hoek geplaatst voelde. Een spirituele leraar die je alleen terugvoert op jezelf en daarbij vooral benadrukt om vertrouwen in jezelf en in jouw pad te hebben. Wat een ongelooflijk goede leraar en wat een ervaring heeft hij in de afgelopen 20 jaar opgebouwd!

Mijn zitten was heel intens. Een zuivere vorm van rusten. Tijdens de wandelingen in het bos voelde ik mij weer als een jongen van 12. Op eens zag ik een boom waarin ik dacht wel te kunnen klimmen en binnen een minuut zat ik enkele meters boven Annick in een grove den. Regelmatig viel het geluid van gedachten weg en was er alleen nog maar verbazing over de vormen die takken en bladeren met schitterende regendruppels maakten. Het was een heel bijzondere retraite die nog lang door zal werken.