The Art of Living

Het boek “The Art of Living” van Thich Nhat Hanh is net vorig jaar van de pers gerold. Het moet het laatste boek zijn dat hij voor zijn beroerte geschreven heeft. Het voelt ook als een ultieme poging de mensen zijn hele Dharma, zijn hele leven te geven. Ik heb de hard cover gekocht zodra die uit was. En ik ben niet teleurgesteld. De diepte van bijna alle pagina’s en tegelijkertijd zo simpel en direct uitgelegd. Het roert mij en ik heb het gebruikt om mijn zen groepen gelijk te onderrichten. Zoals hij het 7de bewustzijn, de manas, uitlegt zo heb ik het nog nooit horen uitleggen. En het is tegelijkertijd heel vertrouwd. Eindelijk wordt duidelijk waarom het ‘ik’ zo’n stevig gevoel is van binnen. Ik moet altijd denken aan de quote van Leo Hartong “De ‘ik’ in ‘ik denk’ of ‘ik voel’ is net zo substantieel als de ‘het’ in ‘het regent’ of ‘het is’.” Maar waarom voelt die ik dan altijd zo sterk als een onverwoestbaar ding in mij?

Laatst deed ik mee aan een groep die SCT beoefende. Op een bepaald moment voelde ik de impuls om iets te zeggen over angst dat ik voelde opkomen. Terwijl ik wachtte op mijn beurt wist ik zeker dat deze angst in de groep aanwezig was, maar het manifesteerde zich als iets van mij. Dus hoewel het echt aanvoelde als mijn angst wist mijn hoofd dat het niet mijn angst was. Ik bracht het in als mijn angst en gelijk begonnen een aantal mensen gretig bij mij aan te sluiten op basis van hun eigen angst (deze techniek heet functioneel subgroepen en wordt hier simpel uitgelegd). Het was heel duidelijk dat ik iets uit de groep had opgepikt en dat het in mijn bewustzijn kwam als iets van mij. Dat mechanisme om het als ‘ik’, ‘mij’ of ‘van mij’ te ervaren wordt door de manas verzorgd. Het is ons basale overlevingsmechanisme en zit als een soort instinct in het diepst van ons oude evolutionaire brein ingebakken. Om dit mechanisme werkelijk te onderkennen moeten we heel diep in meditatie afdalen naar reacties die ontstaan voordat er enige vorm van mentaal bewustzijn is ontwikkeld. Dat lukt maar heel zelden, maar als het lukt dan ontstaat er een vrijheid die ongekend is.

Ik wens iedereen een fijne vakantie. _/|\_